"Modernleşme" kompleksimizin, hayatlarımızda inşaa ettiği labirentler gün geçtikçe daha da içinden çıkılmaz bir hal alıyor. İnsanoğlu "öğretilmiş"liği ile kapana kısılmış yol alırken, ölü şehirlerin arasında nefes alınabilecek alanlar yok olup gidiyor.
Çağımızın veremi kapitalizme teslim olmak yerine ona dur diyerek yeterlilik ve becerilerimizi kuşanabilir, aynı zamanda da sağlıklı yuva ve gelecek kuşaklara daha faydalı yapılar bırakabiliriz.
İşte bunların konuşulduğu ve çözümlerin arandığı güzel bir buluşma yaşandı geçtiğimiz hafta:
Ekolojik Mimari ve Doğal Yapı Atölyesi.
4-11 Haziran tarihlerinde Bayramiç'in Yeniköy Mevkii'nde gerçekleşen bu oluşum Türkiye'de bir ilk olarak yerini aldı. Türkiye'nin pek çok yerinden, ve yurt dışından katılan 60'a yakın kişi bir hafta boyunca olur da nasıl olur'u tartıştık.Yeşil Mimari'nin önem kazanmaya başladığı, ekolojik yaşamın daha çok gündeme geldiği şu günlerde, böylesine bir platformun şekillenmesi, hepimizin zihinlerindeki toz tabakasını süpürüverdi. Sürdürülebilir ve az maliyetli bir yapılaşma sunan doğal mimari tekniklerini öğrenirken çocuklar gibi şen, kuşlar kadar muhabbetliydik.
İşin güzel yanı, bu yöntemlerin sunduğu kolaylıklar:
Yaşadığımız alanlarda ulaşılabilir malzemeleri temel alıyor (kum/kil/toprak/saman vs), ve hatta geri dönüştürülebilir kılıyor.
Biz betonarme ve PVC kaplı "hapishane"lerimizde hastalıkları davet etmeye devam ederken, ekolojik yapılaşmanın sürdürülebilirliği ile kalkınabilecek devletlerin nasıl bir hal alabileceği de başka bir tartışma konusu oluyor; tabii bizi kutulara sokmaya çok meraklı, parayla asla ilişkileri olmayıp sadece bizleri düşünen o pek muhterem (!) yöneticilerimizi de unutmamak gerek.
Yaklaşık 10 çeşit duvar tekniği gördüğümüz bu atölye, 60 kişiyi bir araya getirerek Türkiye için önemli bir temel atılmasına da olanak sağladı. Doğadaki 'örüntü'nün yansıması olduk, gelecek için umut ve dostluklarımızı çoğaltarak, tekrardan bir araya gelmek üzere yollarımıza koyulduk.
.
.
